” न घर भयो न थर भयो “
न घर भयो न थर भयो !
आखिर जिन्दगी खन्ड हर भयो !!
थोरै आशा थियो झुल्के घामको !
चर्कियो यसरी कि मन जर्जर भयो !!
न लगाउनु माया लगाइ सकेपछी !
हो बिश्वास कहाँनिर धरमर भयो !!
यो मन र त्यो मन को दुरी कती होला !
न देख्दा नजरले आत हरहर भयो !!
फर्किनी आशा थियो तर फर्किएन !
परखाई मै यो मन चरचर भयो !
निरु न्यौपाने
